قصیده رثائیه للشاعر ملا غلام ابومحمد
الشاعر کتب فی رثاء اخیه
ابنوم الهنه چنت و أحسّ وعّاني بچفوفه القلم شفته ابحزن جاب القوافي
ايگودها
وگلّي اکتب احروف الشجه وشفت المشاعر واجفه وچن تنتظر والمدمع اعله
اخدودها
وشفت القصیده امگبعه وامعصبه وتون شبه امّ الحنونه الشیّعت مولودها
وشفت المواضیع اگبلت بس ذاک موضوع الحزن ذبّل لخوتي من الونین
اچبودها
وحسّيت دمعاتي اهملت من اذکرت روضة هلي الما فتّرت واشلون تنعه
اورودها
وظلّیت أکتب والقلم مخنوگ احسّه ابعبرته ومخنوگه روحی ابعبرتی الذیچ
الشباب الضیّعتها الحودها
وکل یوم اگعد والندعی بلچي الزمان ایعودها
الذیچ اخوتی الچنّه ابنزل وابّیت واحد دار وحده المنها نشتم عودها
وغصّیت بریاگ الأسی الذاک المهد مهد الکبر بیه الاخووآنه اکبرت بیه وبعد
حضن الحنونه الوالده الشالتنه فوگ ازنودها
واذکر لمن نلعب سوه ونمشي سوه ومقرون دمعه ابدمعتي وناکل اللقمه
الچان ابونه ایجودها
وچنت من اشوفنّه ابتسم یبتهج گلبي ابشوفته ونغمات روحی تعتلي وی
روح اخوي المعتلي منشودها
واقراها چنت ابضامره بنفاسه وکت اصعودها
ایگلّي یخویه اویاک اظل اتمنّه ایّام العمر گتله أبد ما فارگک وانته الچبدتي
ابرودها
وانته الدلیلي اتسکّنه لو شنّة اعلیه النوایب زودها
وانته الترد چف الهظم لو راد یزرع جمرته ابگیعان روحي الوعت من ارقودها
وانته التزیل اشما لفه من اهموم دهري ومحنته وعنّي المصیبه اتذودها
وانته شمس لیل الفکر لو دلهم ابعین العمر واکداري انته افنیت کل اجنودها
و لمن حچیت اویاه ونّ گتله علامک لي تونّ وانته عقد منضودها
خوفي یگلي من الاجل ما بین خوّتنه ایفتک گتله حکم معبودها
وبالفعل فارگني الاُخو لمن حضن روحه الاجل روحي ابرمح فرگاه لمن صابها
شلت النعش نعش الاُخو ؟ لا لا تظن نعش الاُخو نعش الفرح نعش الهنه
نعش الدلیل المنفجع بمصابها
وخلّاني مکسور الظَهَر واچفوفي من دم البِیــــابي اخضابها
وخلّاني اوگف عالگبر وادموعي عالخد اتهمل واتجرعيت اصعابها
وخاطبته چا وین الوعد یالگلت ابگه اویاک اظل یالسافرت واتوسدیت اترابها
یالعفت اخوک ابلوعته ومن ادخل الدارک أحن ینعب اسمعه اغرابها
ویا خویه امنه اتخاطبک واتناشدک تبچي وتصیح امصیبتک لا ما حسبت
احسابها
ابلوعه وتجابل حجرتک واسنین لمن ربّتک تذکر یخویه اتعابها
لمن تهزّک بالمهد اتگلک دللوي الولد وامساهره ولجلک تعوف اشرابها
لمن تناغیک ابأمل تطرح جفنها افراش الک واغطاک تدري اهدابها
و لو تسمع اونینک تشب وایفور دلّال العطف والعین یهمي اسچابها
تذکر یبعد أهلي المضوا عید الحنونه ابشوفتک ولمن سره ظعنک تره اسودّت
علیک اثیابها
وما بدّلت ثوب الحزن واتعالج اهموم الدهر دهر المشوم النابها
واتصیح یا یمّه العمر کلما یطول آنه اندمر واعیوني بس اعلیک هل خنیابها
ومهظومه تبگه اتعاتبک تنعاک وایطر الصخر ونها وألیم اعتابها
اتگلک وسف ضاع التعب ضاع السهر ضاع الربه وظلّیت غدرات الزمن ما هابها
و یاریت وافاني الأجل گبلک ولا شوف النّعش تنشال بیه اجنازتک والعین ردت
اذهابها
واشلون تبگه امّحنه امّ التشيّع شابها
واشلون عذراته الوکت بیّه اطعنت نشّابها
واشلون دنیاي اظلمت وآنه البست جلبابها
واشلون یا یمّه ارحلت وامّک تنادي وما تردّ اجوابها
اشلون اتمالک انفاسي ولابح سر حزن المرد چبدي ولابح
صحتلک ما فتر صوتي ولابح بح صوت الحزن وانفجع لیّه
**********************
بح صوت الأسی الحزني ولاصح واذم بالبخت صحّ گالوا ولا صح
ابون الگلب نادیتک ولاصح صحت وانحبست العبرات بیّه
**********************
صحت وانحبست العبره ولامح چف دنیتي الهم عنّي ولامح
تربه العین الک صدّگ ولامح جفن عمري ابأمل ترجع علیّه
موضوع: قصیده رثائیه للشاعر ملا غلام ابومحمد 
الإثنين مايو 27, 2013 2:10 pm
